#28 Mama

Mam is overgevlogen voor een kort  weekje, met alle pech van dien. Op Lima ging het direct fout, ze werd opgepikt door de taxiservice van haar hostel. Eenmaal in de taxi is haar ruit van buitenaf ingeslagen en heeft de dief haar handtas gegrepen met alles er in: paspoort, bankpasjes, verzekeringspapieren, ipod, camera, mobiele telefoon etc. Veel gedoe en gezeur, vliegtickets naar Cusco moesten omgeboekt worden, pasjes geblokkeerd, verzekering ingelicht, naar de ambassade voor een noodpaspoort, de hele nacht is er niet geslapen en de volgende dag is mam druk bezig geweest in Lima, was ik druk in Cusco en was pap druk in Nederland met gegevens doorsturen, in contact blijven en alles regelen. Met een dag vertraging kon ze uiteindelijk de volgende dag doorvliegen naar Cusco! Een hele nare ervaring, maar des te meer was ik blij toen ze s’ochtends met een verdwaalde kop het vliegveld van Cusco op liep. Heel hard riep ik ‘Mam!’.

#27 dansende pandaberen

#26 Parasiet

4 december 11:48. Sinds anderhalve week kreeg ik last van mijn buik, iedere keer nadat ik iets gegeten of gedronken had. 5 minuten nadat ik mijn voedsel op had begon het te steken, gelukkig duurde het niet heel lang hooguit een paar minuutjes. Maar afgelopen weekend begon het ook te steken wanneer ik niks had gegeten en de steken waren vaker en pijnlijker, mijn mond begon regelmatig te wateren alsof ik moest overgeven dus heeft Eddy me gisteren meegenomen naar de dokter.
                Een korte check up gehad, moest wat ‘interessante objecten’ achterlaten voor onderzoek en die bleken inderdaad vrij interessant te zijn want vanochtend ben ik terug gegaan naar de dokterskliniek en kreeg ik te horen dat ik een parasiet huisvest. Dus nu heb ik een dinosaurus die in mijn ingewanden leeft en het is tijd om die te vermoorden. Een complete pillenkuur voor de komende 5 dagen heb ik meegekregen, 7 pillen per dag om precies te zijn. Beginnend om 7 uur s’ochtends en de laatste om 11 uur s’avonds. Gemene kosten komen er ook nog eens bij kijken en mijn transformator van mijn computer was vorige week ook al doorgebrand, een nieuwe was niet heel goedkoop. Verzekering opgebeld, hoogstwaarschijnlijk worden de kosten voor medicatie wel vergoed, heb een lading papieren die ik moet scannen en opsturen en dan zullen we wel zien wat er gebeurd. Maar nu eerst de parasiet doden, ik mag geen kraanwater drinken en fruit of ongekookte groenten eten. Voordeel aan dit alles? Ik had gisteren net een gigantische lading fruit ingeslagen dus nu kan ik mijn huisgenootjes daar mee verblijden! En mijn plan om appeltaart te bakken morgen gaat ook gewoon door want de appel in de taart is gebakken dus die mogen we eten! Die parasiet vind appeltaart vast niet lekker.

#25 Filosofisch in Tipon

Familietrip naar Tipon in de heilige vallei + wat reisgedachten op 'filosofisch niveau'

#24 Random

Tutgu & ik met een aantal kids van het project

#23 Voetbal

De hele week keken de jongens er al naar uit, de middenstip werd opnieuw in de verf gezet, het hele terrein werd netjes aangeveegd, want op zaterdag kwamen andere kinderen van projecten uit de omgeving voetbal spelen op óns terrein! Harde muziek, koekjes en sap voor iedereen en onwijs fanatieke kinderen. De jongens kregen de kans om eens met andere kinderen op te trekken en er waren zelfs meiden aanwezig dus het feest was compleet. We hebben helaas niet gewonnen maar we hadden wel de beste supporters, inclusief drums, gillende kinderstemmetjes en alle leraren en vrijwilligers waren er.

#22 Zampoña

#21 Meanwhile @ Hogar Jesus mi Luz

#20 Fotoserie Cusco

Chifa @ Sipan

#19 Hogar Jesus mi Luz

8 november 12.00: Deze week ben ik begonnen op het vrijwilligersproject. Even een korte uitleg over wat het precies inhoud: het heet Hogar Jesus mi Luz, het project wordt deels gesteund door de overheid. Het is een opvangcentrum voor jongens die niet thuis kunnen wonen omdat ze daar misbruikt worden. Momenteel zijn er 40 jongens tussen de leeftijd van 7 tot 17. Ze hebben allemaal een bed en mogen eens in de week een warme douche. Ook krijgen ze hier ontbijt en middageten en een stukje fruit. Wc papier heb ik nog niet ontdekt, ik gok dat ze toestemming moeten vragen bij de directie om wc papier te gebruiken. Het merendeel gaat een half dagdeel naar school maar er zijn ook jongens die helemaal niet naar school gaan omdat ze bijvoorbeeld geestelijk gehandicapt zijn. Het andere dagdeel verblijven ze in de opvang, sommigen moeten werken in de schoenmakerij of de weverij, deze hebben we op de locatie zelf zodat wanneer ze 18 zijn ze in ieder geval iets kunnen. De rest van de tijd maken ze huiswerk of spelen ze.
                Dit is het punt waarop er vrijwilligers in aanmerking komen. Ik werk er met 3 andere meiden in de ochtenden tot het middageten en onze taak is om de jongens te vermaken of te helpen bij hun huiswerk. Klinkt simpel, is onwijs moeilijk. Het huiswerk van de kinderen is te simpel voor woorden, een tekstje overschrijven en voilá. Vervolgens hebben ze een zee van tijd over, ongeveer 2.5 uur, waarin ze mogen spelen. Het probleem is alleen, er is geen speelgoed beschikbaar. Op het project hebben we 3 grote kasten en een heel magazijn vol met materialen en spelletjes, maar niks van dit mogen we gebruiken omdat de jongens het zogenaamd vernielen. Ook hangt het erg af van de mentor die die dag aanwezig is, sommige mentoren slaan de kinderen en laten ze niet spelen. Wanneer hun huiswerk af is gaan ze het nog maar een keer overschrijven.
                De jongentjes vervelen zich het grootste gedeelte van de tijd en wat gaan ze dan doen? Vechten, plagen, pesten, treiteren. Ze zijn allemaal vrij agressief omdat ze thuis geen goed voorbeeld hebben gehad. Er zijn jongens die thuis seksueel misbruikt werden, geslagen werden, keihard moesten werken of geen eten krijgen. Ze zitten vol opgekropte woede en verdriet. Meliton bijvoorbeeld, is een jongetje van 10 jaar oud maar ziet er uit als 5. Hij heeft zijn hele leven lang niet genoeg te eten gekregen, heeft een gigantische groeiachterstand en is heel gulzig en bezitterig. Juan Carlos, ook een kleintje, is thuis veel geslagen en getrapt en is ontzettend agressief. Constant zoekt hij ruzie en reageert hij zich af op de andere jongens. In het eerste opzicht denk je dat hij een verschrikkelijk ettertje is, maar de jongen kan er niks aan doen, hij heeft een verleden. Op het moment proberen we hem gedragstraining te geven maar daar is hij alweer de toegang tot ontzegt omdat hij agressief naar een klasgenootje is geweest. De logica hier is ver te zoeken. De mentoren behandelen Juan Carlos als een asociaal, onaangepast misbaksel en dat is juist net wat hij niet nodig heeft. Wanneer ik een op een met hem ben en we oefenen de tafels of iets anders dan is het een zachtaardig, onschuldig en onzeker jongetje wat soms voorzichtig lacht.
                Zo hebben we nog een andere Juan Carlos, 13 jaar oud, heeft 7 zussen en is zelf het kleine broertje. Hij is tevens de enige uit zijn gezin die in een opvang woont. Waarom? Zijn ouders hoeven hem niet omdat zijn handje krom is gegroeid. Hij heef een onwijs complex ontwikkeld en schaamt zich enorm voor zijn kromme handje. Hij probeert het altijd te verstoppen. Juan Carlos is verlegen, op zichzelf en heel zachtaardig. Hij vecht weleens wanneer een ander tegen hem begint maar het zit niet in zijn natuur. De afgelopen dagen was hij ontzettend verdrietig, zijn vader belt hem af en toe en beloofd hem dan dat hij een keer langs zal komen, maar in realiteit komt zijn vader nooit opdagen. Wanneer ik met hem praat merk ik dat hij intelligent is, maar hij gaat niet naar school omdat hij gehandicapt is. Als hij 18 is wil hij werken en in een dorp wonen en wil hij zijn familie opzoeken. Hij blijft trouw aan zijn ouders ondanks dat ze hem in een opvang hebben gestopt en niet om hem geven. Hij is nog te klein om écht te beseffen wat er gaande is, hij blijft hoop houden en wordt keer op keer teleurgesteld.
                En dat zijn slechts 3 verhalen van 3 jongetjes. We hebben er 40, ieder met zijn eigen geschiedenis, zijn eigen problemen en zijn eigen emoties. Het is moeilijk voor deze jongens om samen te leven, maar ook hebben ze wel vriendjes. Toch zou het merendeel het liefst thuis willen wonen maar het is niet mogelijk.  Ik ben het niet eens met hoe het er aan toe gaat op het project, maar feit is, je kunt er niks tegenin brengen. Ik probeer te doen wat ik kan, hun problemen oplossen gaat hem niet worden maar ze aandacht geven, met ze praten, proberen te regelen dat ze iets te spelen hebben is genoeg. Een knuffel, een lach, vragen hoe het gaat, wat hun dromen zijn. Ik heb kunnen regelen dat ik vanaf volgende week elke ochtend van 10:00 tot 11:00 vier jongens tot mijn beschikking heb om een project mee te ondernemen. Dit weekend ga ik veel gekleurd papier en plakband kopen en maandag beginnen we met het versieren van een muur. Ze kunnen figuren, bloemen, personen, woorden, dieren uit het papier knippen en dat plakken we met dubbelzijdig plakband op de muur. Alle muren hier zijn kaal. Ik heb de directie zo ver gekregen om hier mee in te stemmen. Ik zal een foto plaatsen van ons kunstwerk wanneer het af is. 5 uur minder verveling voor deze vier jongens, volgende week en wat extra persoonlijke aandacht. Hopelijk kunnen ze even hun problemen vergeten tijdens het knutselen. 

#18 Foto's Paardrijden

In de ochtend heb ik een korte trek gemaakt ter paard vlak buiten Cusco. Ik ging samen met een vriendin, Linda. Onderweg zijn we gestopt bij verschillende tempels en oude inca forten. Hier wat foto's van het paardrijden en de omgeving vlak buiten de stad.

#17 SALCANTAY TREK Y MACHUPICCHU

Zweet, verbrande huid, zeven blaren, gescheurde kleren, zware rugzakken, stinkende haren, plakkerig ondergoed, immense regenbuien, de hoogste bergen, macchupicchu. 16 mensen en 16 paar bergschoenen. Een warme Salcantay-familie voor vijf dagen. 

#16 Uitstapje Pisac & Calca

Deze zondag met mijn Peruaanse familie en wat meiden uit het gastgezin naar Pisac en Calca geweest in de heilige vallei. Wat rondgestruind op de markt en uit eten geweest. Hier zijn fotos van Pisac & omgeving. 

#15 THATS PERU

Vandaag verliet ik het huis om even een ijsje te kopen om de hoek en 3 uur later kwam ik terug nadat ik bij drie condors in een kooi was geweest, puma’s had gezien en llama’s en alpaca’s had gevoerd. Het begon allemaal met een super zonnige dag.

#14 Foto's fiesta de Qeromarca

Wat foto's van de optocht van vandaag op Plaza de Armas.

#13 Verjaardag etc

#12 Atardeció en Cusco

Foto's van de zonsondergang van vandaag, gemaakt op Plaza de Armas in Cusco, tussen 17:00 en 18:00.

#11 Cuy

#10 Cusco

#9 Nazca

Verslag van mijn afgelopen 3 dagen 'on the road'. Disculpe voor de grote hoeveelheid tekst, maar begrijp dit dit voor mij belangrijk is omdat ik ga vergeten wat ik elke dag doe en hoe ik me voel door de vele nieuwe indrukken. Over 2 uren vertrekt mijn bus naar Cusco, waar ik de komende 3 maanden zal wonen. Deze week de backpacker uithangen was fantastisch, maar ik heb wel gemerkt dat backpacken veel nadelen heeft. Je doet contacten op, maar maakt geen vrienden, je hebt niemand om je ervaringen mee te delen (dat is, als je alleen reist zoals ik) en als je lievelings t-shirt onderin je backpack zit ben je zwaar de lul.

#8 Las Islas Ballestas & Huacachina

Verslag van mijn afgelopen 3 dagen 'on the road'. Disculpe voor de grote hoeveelheid tekst, maar begrijp dit dit voor mij belangrijk is omdat ik ga vergeten wat ik elke dag doe en hoe ik me voel door de vele nieuwe indrukken. Over 2 uren vertrekt mijn bus naar Cusco, waar ik de komende 3 maanden zal wonen. Deze week de backpacker uithangen was fantastisch, maar ik heb wel gemerkt dat backpacken veel nadelen heeft. Je doet contacten op, maar maakt geen vrienden, je hebt niemand om je ervaringen mee te delen (dat is, als je alleen reist zoals ik) en als je lievelings t-shirt onderin je backpack zit ben je zwaar de lul. 

#7 Paracas

Verslag van mijn afgelopen 3 dagen 'on the road'. Disculpe voor de grote hoeveelheid tekst, maar begrijp dit dit voor mij belangrijk is omdat ik ga vergeten wat ik elke dag doe en hoe ik me voel door de vele nieuwe indrukken. Over 2 uren vertrekt mijn bus naar Cusco, waar ik de komende 3 maanden zal wonen. Deze week de backpacker uithangen was fantastisch, maar ik heb wel gemerkt dat backpacken veel nadelen heeft. Je doet contacten op, maar maakt geen vrienden, je hebt niemand om je ervaringen mee te delen (dat is, als je alleen reist zoals ik) en als je lievelings t-shirt onderin je backpack zit ben je zwaar de lul. 

#6 foto's

Ben vandaag naar een hostel gegaan in Lima in de wijk San Miguel, waar ik vanavond slaap. Heb afscheid genomen van het gezin waar ik de afgelopen 2 dagen heb verbleven, veel "te quiero's" en "cuidado corazon's". Als bedankje heb ik hun (naar mijn idee) te lege huis gepimpt met een aantal bloemboeketten. Was net nog in het donker op straat bij de zee en dat zou niet moeten, dus in plaats daarvan heb ik me naar het hostel gehaast en zal ik potentiële lezers vermaken met wat foto's. Ik heb nu nog internet en morgen niet meer. Morgen vertrekt m'n bus richting Cusco wat 4 dagen in beslag gaat nemen. We zullen zien wat de dag me brengt! Liefs

#5 Peru

De eerste 2 dagen in Lima.

#4 Eervolle vermelding

Omdat de dames (iris,laura & maaike) mij hebben verzocht om hen te vermelden op deze blog: bij deze! Ze kwamen net nog even op spoed bezoek (gevolgd door Florian) om afscheid te nemen. Eerder deze week had ik al afscheid van ze genomen (dacht ik) maar ik wist niet dat ze toen al een plannetje hadden!

Dank jullie wel, ik ga jullie missen :)

#3 Avond voor vertrek

Mijn laatste gedachten op Hollandse bodem.

#2 Arroz con horno

Een verslag van mijn tijd in Spanje, waar ik anderhalve maand op Camping Villa de Viver heb gewerkt.

#1 Begin

Vrienden en familie,

via deze blog ga ik regelmatig verslagen over mijn trip naar Zuid & Midden Amerika. Misschien dat ik ook nog wel een stukje schrijf over mijn ervaringen in anderhalve maand Spanje, omdat dit ook bijzonder was. Voorbereidingen voor de reis zijn nog druk aan de gang, maar met een beetje geluk kan ik 1 oktober vertrekken. Afgelopen maanden heb ik me lekker laten vaccineren, kleding aangeschaft (regenseizoen in Peru, maar daar ga ik als Nederlander niet van schrikken), schattige bergschoenen erbij, creditcard, reisgidsen, injectiespuiten en andere gruwelijke zaken, maar vandaag dan ook een backpack en dat maakt het toch wel definitief en super. Ik zal snel berichten over wat precies mijn plannen zijn voor de eerste vier à vijf maanden maar voor nu:

ik wil iedereen bedanken die mij heeft gesponsord, jullie gaan uiteraard nog horen wat er met jullie geld gaat gebeuren en wie er over zeven maanden souvenirs heeft gewonnen, ik wil iedereen bedanken die mij heeft geholpen met de voorbereidingen/het plannen, ik wil iedereen bedanken die mij nuttige tips en informatie heeft gegeven en ik wil iedereen bedanken die interesse heeft getoond. Lieve vrienden ik ga jullie missen, maar hé nog drie weken, ik ben nog niet weg!

Medy