#9 Nazca

Verslag van mijn afgelopen 3 dagen 'on the road'. Disculpe voor de grote hoeveelheid tekst, maar begrijp dit dit voor mij belangrijk is omdat ik ga vergeten wat ik elke dag doe en hoe ik me voel door de vele nieuwe indrukken. Over 2 uren vertrekt mijn bus naar Cusco, waar ik de komende 3 maanden zal wonen. Deze week de backpacker uithangen was fantastisch, maar ik heb wel gemerkt dat backpacken veel nadelen heeft. Je doet contacten op, maar maakt geen vrienden, je hebt niemand om je ervaringen mee te delen (dat is, als je alleen reist zoals ik) en als je lievelings t-shirt onderin je backpack zit ben je zwaar de lul.

6 oktober 16:59. Nog helemaal gaar van gisteren vermoord ik mijn wekker om 6 uur s’ochtends. Ik slenter naar de ontbijtzaal en prop me vol met scrammbled eggs en café con leche, over een uurtje ga ik een vlucht over de Nazca lijnen meemaken. Ik voel me niet te best, heb spierpijn en ben een beetje misselijk dus ik besluit maar wat rijspilletjes in te nemen want je weet maar nooit bij wat voor brokkenpiloot je terecht komt. De lijnen vind ik tegenvallen, ze zijn gigantisch natuurlijk, maar vanuit het vliegtuigje zijn ze evengoed klein en ze zijn moeilijk te zien in the plains. De natuur is wel mooi, heet, droog, rotsen hier en daar, cowboy achtig. Mijn pilletjes werken niet goed en ik vind het niet erg wanneer we weer landen. Terug in het hotel val ik in slaap bij het zwembad want ik moet wachten op mijn taxi naar Chauchilla cemeteries.

                Een uurtje later zit ik in de taxi bij Jeffrey, een echte cholo. Cholo is hier de benaming voor personen van Indiaanse en Afro-Amerikaanse komaf. Sergio, een Colombiaan waar ik s’ochtends ook nog bij in het vliegtuigje zat voegt zich ook bij ons in de taxi. Jeffrey is fantastisch, hij is onwijs intelligent en heeft van zijn ouders vanalles geleerd over de Nanazca cultuur (note: de Nanazca cultuur is pre-inca. De Nanazca’s leefden in 800 BC.) Eer bezoeken we de Nanazca begraafplaats waar we mummies kunnen zien die 3000 jaren zijn bewaard. Jeffrey legt uit hoe dit mogelijk is omdat de natuurlijke omstandigheden in dit woestijn gebied heel uniek zijn (er is ooit een oceaan geweest en er zitten heel veel mineralen in de grond. Hierdoor is alles zo goed bewaard). Ook bekijken het 3000 jaar oude aquaduct wat nu nog steeds als de hoofdaanvoer van water geld voor de provincie Nazca. Het is bizar dat men dit 3000 jaar geleden heeft kunnen bedenken, het is aquaduct is onwijs inventief en ondergrond en de Nanazca’s hebben spiraaltunnels gebouwd waardoor zuurstof onder de grond wordt geleid. Ook bezoeken we nog een keramiekfabriek (wat een hondenwerk, ongelofelijk. Ik ga het niet uitleggen, te ingewikkeld. Het is niet normaal dat er mensen zijn die dit moeten doen voor hun brood. Correctie, ceviche). We geven ze een ruime fooi en bedanken voor de rondleiding.

landschap in de omgeving van Nazca

Chillin met me mummies

met Sergio op Plaza de Armas 

Dus vandaag heel veel geleerd over de oude culturen van deze streek. Maar nog meer geleerd van Jeffrey en Sergio tijdens het ‘road trippin’ over Latijns-Amerikanen (moest nog even uitleggen wat road trippin precies betekende). Het komt er op neer dat het niet uitmaakt of je dik, dun, lelijk of mooi bent, zolang je huid blank is (en nog beter, blauwe ogen en blond haar hebt) ben je een enorme catch voor de Latijns-Amerikaanse chico’s. Alle blanke meisjes zijn mooi en exotisch, ‘el piel blanco es como leche, que bonita y suave’ roept Jeffrey, zijn vingers kussend. Keihard moeten ze lachen. Ik zeg dat de Peruaanse jongens een mooie chocolade kleurige huid hebben, of een cappuccino kleurtje. Weer moeten ze hard lachen, ‘ik rol wel in het suiker en dan mag je me opeten’ lacht Jeffrey. Het gesprek loopt steeds verder uit de hand en uiteindelijk moeten Sergio en ik Jeffrey er van weerhouden om Marihuana voor ons te kopen. ‘Maar het is écht goedkoop en goede kwaliteit amigos! Je krijgt echt geen problemen met de politie!’ De dag is leuk en gezellig. Jeffrey brengt ons terug naar Nazca en ik ga met Sergio almuerzo (late lunch) halen op het plein. Voor slechts 14 sol (ongeveer 4 euro) hebben we beiden een groot bord soep, gekruide rijst met pittige aardappel en een grote kan appel limonade. Daarna besluiten we ook nog beiden een liter Cusqueña cerveza op te zuipen en leer ik over Colombia dat het niet alleen maar drugs is. In de hitte, na de drukke dag en met een liter bier op besluiten we ‘Es la vida y la vida es buena’, dit is het leven en het leven is prachtig. Bewust van het feit dat om de hoek mijnwerkers aan het zwoegen zijn voor een paar grammetjes koper en ceviche..