#78 Zo ziet €10 in Peru er uit!

Nu op onze keukentafel...

#77 Gandalf the Grey: Een sluimerende vloek

Gandalf en het geheime amulet.

Gandalf the Grey werd geboren ergens in de maand mei, de werkelijke geboortedatum is nog een mysterie, in eerste instantie als een meisje genaamd 'Paloma' (Spaans voor 'duif', omdat ze grijs is). Maar al na 2 maanden werd ondervonden dat Gandalf overduidelijk geen meisje was en dat zijn waardige naam toch echt Gandalf the Grey was, ja, net als die uit Lord of the Rings. Gandalf bestrijd het kwaad, vandaar dat hij bij de kameraden in huis kwam. Want die hadden echt vies veel ratten!

#76 @ Work

Ik zit vandaag precies op de helft van mijn werkcontract bij Máximo Nivel. 9 maanden zitten er alweer op en de tijd vliegt! Ik kan me nog goed herinneren hoe mijn eerste dagen waren, hoe ik nieuw in het team binnenkwam tegelijk met Jack, en hoe Jack onderhand alweer is gepromoveerd en mijn baas is, het hele team is veranderd. Ik ben gek op mijn baan, ik vind het onwijs leuk! Stiekem ben ik best verdrietig als ik er aan denk dat ik nog maar 9 maanden te gaan heb. In de tussentijd heb ik het gevoel dat er veel mensen zijn die nog steeds geen flauw idee hebben wat ik nu precies voor werk doe. Daarom leg ik het hier nog even uit! 

#75 Nóg een weekendje Santa Teresa

Maar dit keer met Lynn. Aangekomen in Santa Teresa kwamen we er achter dat onze vriend Alejandro er niet meer werkte.. Evengoed was het een super fijn weekend! Kamperen en in de heet water bronnen zwemmen. Ik heb wat meer foto's gemaakt van de terug rit van Santa Teresa naar Cusco, want dat is echt een van de mooiste routes die ik ooit heb gereden! Je komt door zo veel verschillende landschappen heen.

#74 Weekendje Santa Teresa

Vorige ben ik met Tanja, mijn huisgenootje en collega, een weekendje naar Santa Teresa geweest, in de jungle. Super vet om me dan te realiseren hoe dicht bij het eigenlijk is en dat ik er gewoon in een weekendje heen kan! Een vriend van mij, Alejandro, is manager bij Cola de Mono, de grootste zip line organisatie in dit gebied. Cola de Mono heeft een groot terrein waar je ook kunt kamperen dus zijn Tanja en ik om vrijdagavond laat op de bus gesprongen met ons tentje en de slaapzakken. 

#73 Chillen op de landingsbaan

Mevrouwtjes in Chinchero

#72 Vliegeren

#71 Foto´s Caporales del Sur tijdens de stadsfeesten van Cusco

Met Lynn

#70 Señor de Quyllur Riti

Sinakara vallei

Het meest bizarre en indrukwekkende "festival" wat ik ooit heb bijgewoond. Onwijs bijzonder om dit te hebben gezien. Señor de Cuyllur Riti is een religieus feest wat 4 dagen lang plaatsvind in de Sinakara vallei aan de voet van de besneeuwde Qullkipunku. Vanaf hier heb je zicht op de bergen Ausangate en Ocongate. Het feest is een mix tussen katholieke en inheemse gewoontes en tradities. Om de plek te bereiken leggen vele mensen een pelgrimstocht af, de route die wij namen was de kortste en was een 4 uur lange busrit en een 4 uur lange klim naar de vallei, maar veel mensen lopen dagen lang.

# 69 Machu Picchu & Huayna Picchu

Mijn tweede keer naar Machu Picchu, hoe veel mensen kunnen dat zeggen in hun leven? Ik ging mee als groep begeleider met een groep waar ik hun gehele reis naar Peru coördineerde. De tweede keer is niet minder dan de eerste en ik realiseer me hoe veel geluk ik iedere keer heb met het weer wanneer ik dit wereldwonder bezoek. Dit keer ben ik ook Huayna Picchu op geklommen wat weer een compleet ander uitzicht geeft. Machu Picchu is zo'n plek waar je je altijd nog 834092 keer meer realiseert: 'Wat ben ik dankbaar voor dit leven'. Ik heb nog minstens 2 of 3 bezoekjes aan Machu Picchu nodig om álles te kunnen ontdekken. Hier de foto's. 

De heilige vallei, onderweg naar Machu Picchu. Spectaculaire bergen in dit gebied. 

# 68 Nuevo Amanecer "New Sunrise"

Ik wil graag wat meer gaan schrijven over wat mijn werk precies inhoud en met wat voor zaken ik zoal bezig ben. Om eerlijk te zijn, mijn baan heeft mijn leven overgenomen. Ik werk heel veel uren en maak lange dagen, ik heb weinig mogelijkheid om contact te zoeken met het thuisfront want meestal als ik klaar ben met werken plof ik op bed of zijn er andere interessante dingen gaande in Cusco die ik niet wil missen. Toch is mijn baan het tien dubbel waard. Het werk wat ik doe geeft zo veel voldoening en het is moeilijk in een paar zinnen te omschrijven met wat voor projecten ik precies bezig ben, dus ga ik gewoon wat vaker bloggen over de plekken waar ik kom, de mensen met wie ik werk en de projecten waar we aan werken.

Daarom vandaag Nuevo Amanecer, wat Spaans is voor 'nieuwe zonsopkomst'. Ik leerde dit project kennen toen ik ongeveer 4.5 maand geleden met mijn vriendin Abby mee ging, die toen bij ons in huis woonde. Zij organiseerde een uitwisselingsetentje tussen buitenlanders en de jongens op het project. 

De jongens van Nuevo Amanecer met Abby

# 67 Isla del Sol, Bolivia

Challapampa, Aymara community op Isla del Sol in Bolivia

Voor het verlengen van mijn visa moest ik afgelopen weekend de grens over en Lynn ging mee. We besloten de grens over te steken in Bolivia en 3 nachten op Isla del Sol  (Eiland van de zon) te slapen. Het begon al fantastisch, we namen de nachtbus van Cusco naar Puno en in plaats van uit te stappen in Puno stapten we te vroeg uit, in Juliaca, 1 uur bij Puno vandaan. Lekker dom, ik ben al 4 keer in Puno geweest en het busstation is me heel bekend! Stonden we daar 'Lynn.. volgens mij zijn we nog niet in Puno'. Terug gehold naar de bus maar van de bus geen spoor  meer te bekennen..

# 66 Chontachaka Amazone

Voor mijn werk mocht ik naar de jungle toe. Wat een rot baan! Het was wel met dubbele gevoelens omdat er een aantal problemen ter plaatse gaande waren, maar ondanks dat heb ik onwijs genoten. En Lynn mocht ook nog eens mee dus dubbel zo gezellig! We zijn naar een dorpje ´Chontachaka´ gegaan waar 21 mensen wonen. Dit gebied wordt de ´bufferzone´ genoemd, een beschermd deel van de Amazone waar mensen nog wel toegestaan zijn om te wonen en landbouw te bedrijven onder strikte regels, vandaar dat je er Jungle dorpen tegenkomt.  Dit was zo´n moment waar op ik me weer eens besefte hoe blij en trots ik ben op bepaalde keuzes die ik heb gemaakt waardoor dit soort dingen mogelijk zijn en ik dit te zien mag krijgen. Dus ik heb 6 dagen in de Jungle vertoeft en hier zijn de foto's! 

Het schooltje in Chontachaka

#65 Filmpje verjaardagsfeestje voor de weeshuizen

Afgelopen maand heb ik een filmpje van 3 minuten gemaakt over een verjaardagsfeestje wat we hebben gegeven op het werk voor de weeshuizen San Judas, Hogar Salome Ferro en Casa Acodiga. We hebben alle verjaardagen gevierd van de kindjes die jarig waren in de maand maart. San Judas is een weeshuis voor meisjes die niet thuis kunnen wonen omdat hun ouders niet voor ze kunnen zorgen, of omdat ze wezen zijn. Salome Ferro is hetzelfde idee alleen dan voor jongens. Casa Acogida is een plek waar puber meisjes wonen die in een drugscircuit hebben gezeten, seksueel misbruikt zijn of op andere manieren gemanipuleerd. We werken met deze weeshuizen en onze vrijwilligers helpen de kinderen met huiswerk, geven Engelse lessen, spelen buiten met ze, geven wat extra aandacht aan de kindjes omdat ze die van hun families niet kunnen krijgen. Hier is de link naar het filmpje:


http://vimeo.com/91528695

Nog een mooie foto van de bergen die ik laatst heb genomen

#64 Walking the train track, views of Cusco

Cusco

Lynn maakt foto's

#63 Sprookjeswonderland, Puno

Caporales del Sur (spot mij in de rechterrij, nr 3)

#62 OK ik ga er voor

Ik ben nu bijna 2 maanden in Peru en heb genoeg tijd gehad om goed te overdenken of ik het hier nog steeds zo fantastisch vind als voorheen en of ik hier wil blijven. Het carnaval is achter de rug (blog volgt), mijn bankrekening begint weer leeg te raken en het werd tijd om keuzes te maken. Wat wil ik nou eigenlijk echt? Wat zie ik mijzelf doen de komende tijd? Waar wil ik zijn?
            Ik voel me super in Peru, ik ben gek op Cusco. Cusco is als thuis, alles is vertrouwd maar ook zo anders. De afgelopen maanden heb ik nog meer tijd gespendeerd met mijn 'voormalig gastgezin' wat nu gewoon mijn familie is, heb kerstmis en familiefeesten bijgewoond en ik realiseer me dat ik ook hier neefjes, nichtjes, ooms en tantes heb. Ik ben echt in een familie terecht gekomen. Ook zit ik in mijn dansgroep beter op mijn plek. Hoewel ik vorig jaar erg druk was met het leren van de passen heb ik dit jaar meer tijd gehad om wat vriendschappen te maken binnen de dansgroep en er zitten een hoop leuke mensen bij.

Familie & Tessa

                Ik weet nu, ik wil hier blijven. Voorlopig nog een tijdje. Ik wil ook de winter hier meemaken, de maanden van de festivals, de bijzondere traditionele pelgrimstochten hoog in de bergen in juni, het festival in Paucartambo (het geboortedorp van mijn familie hier), er zijn nog zo veel plekken in Peru die ik wil zien, mijn Spaans wat ik wil verbeteren, en hier ben ik gewoon blij. Dus ik heb de knoop een aantal weken geleden doorgehakt om toch echt werk te gaan zoeken om te blijven.
                Op de gok ben ik meteen voor het hoogst mogelijk haalbare gegaan, een baantje bij Máximo Nivel (hoe toepasselijk dat dat letterlijk betekend: 'het hoogste niveau'). Máximo Nivel is een Amerikaans instituut wat Engelse lessen aanbied aan Peruanen maar sinds een aantal jaren ook Spaans aanbied aan buitenlanders, accommodatie verzorgt en tripjes organiseert. Ik ben gewoon naar binnen gelopen en heb met de eigenaar gesproken. later heb ik hem mijn cv toegestuurd en hij was gelijk enthousiast. Een aantal dagen later volgde een interview met de director van International Programs, voor een functie als Field Manager.
                Vervolgens volgden er nog een tweede en een derde interview, met de eigenaar en de oprichter. Na ongeveer 2 weken kreeg ik gisteren de email met het aanbod: een baan als Field Manager bij Máximo Nivel voor een minimum van 1.5 jaar. Ik ben onwijs enthousiast, de baan lijkt me geweldig: ik wordt verantwoordelijke over een groep van 20 tot 50 reizigers die in Cusco Spaans komen leren of vrijwilligerswerk komen doen en zal briefing geven over de stad, hen ophalen van het vliegveld, begeleiden tijdens hun verblijf en wat al wel niet meer. Ook krijg ik 10 vrijwilligersprojecten toegewezen die ik moet controleren of ze werkelijk nuttig zijn en of de studenten hun tijd er wel goed besteden. En er naast ga ik ook op zoek naar mogelijkheden om nieuwe projecten op te starten en nieuwe home stays te vinden. al met al, echt geweldig, iets waar ik heel heel erg enthousiast en gepassioneerd over ben en waarvan ik denk dat ik er echt veel plezier in ga beleven en veel van ga leren. Ik ben hier zelf ooit als vrijwilliger gekomen en ben verliefd geworden en ik denk dat ik dat enthousiasme ook kan delen met nieuwe reizigers. Ik ga bezig zijn met iets waar ik heel gepassioneerd over ben en dat is mensen kennis laten maken met Cusco en Peru, de kwaliteit van vrijwilligerswerk garanderen en ik heb zo zelf de mogelijkheid hier te blijven wonen.
                Ik ga niet liegen, het laat me niet koud. 1.5 jaar is niet niks en veel vakantie zal ik niet krijgen, de mogelijkheid om vrienden en familie te zien zit er vrijwel niet in. Als ik er aan denk wat er allemaal wel niet kan gebeuren in 1.5 jaar tijd, wat ik mogelijk ga missen, waar ik niet bij kan zijn en wat al wel niet meer, dan wordt ik verdrietig. Gelukkig is het enthousiasme wat ik heb voor deze kans groter dan mijn angst/verdriet en hoop ik dat ik hier niemand mee kwets. Het is een grote opoffering, en het spijt me erg dat ik er misschien niet zal zijn op de momenten dat iemand me nodig zou kunnen hebben, maar dit is iets waar ik voor wil gaan en wat ik er voor over heb, waar van ik denk dat ik een rijker persoon zal worden en ik hoop dat jullie dat begrijpen.
               Dit is best een grote stap en ik vind het eng. Jeetje man, ik ben 20, heb alleen een middelbaar school diploma op zak en ga besluiten om voor 1.5 jaar naar Zuid Amerika te verhuizen. De eerst volgende keer dat ik "thuis" zal zien ben ik 22 jaar. Maar goed, als ik mijn enthousiasme in de weg laat staan door de enkele onzekerheden en angsten die ik voel dan gaat er nooit wat gebeuren, en als ik niet uit mijn comfortzone kom dan is er ook niks spannends aan het leven. Misschien ga ik hier gigantisch de mist in, maar voor alles is wel weer een oplossing. Eigenlijk ben ik gewoon heel erg blij met deze kans en is er weinig twijfel over!

Boven alles, ben ik heel erg trots op mijzelf en blij met mijzelf. Ik ga echt iets leuks doen, denk ik. Ik ben echt blij en ik ben echt blij dat ik dit durf!

Voorlopig hoef ik dit niet meer te missen 

#61 Nog 8 dagen

Wat een groot deel van mijn leven inneemt sinds 2 jaar en wat ik moeilijk kan uitleggen en delen met het thuisfront is dansen in La Fiesta de la Candelaria. Iedere avond - twee maanden lang - soms wel tot half 12 s'avonds trainen, tot m'n longen aanvoelen alsof ik keihard heb gerend in de vrieskou. Acclimatiseren, conditie verbeteren, stijl verbeteren, passen oefenen, schreeuwen en zingen, allemaal voor die 3 dagen in Puno in februari.

#60 Paucartambo

We zijn een weekendje weg geweest naar Paucartambo, ik, Mauricio, Lily, Rodrigo en Angela. Eindelijk naar Paucartambo, dat wilde ik al best wel lang. Het is het geboortedorp van mijn Peruaanse moeder en ieder jaar is er een heel groot, bijzonder festival in Paucartambo in juli. Ik ben gek op de dorpen in Peru, nu ik in Paucartambo ben geweest zou ik zo graag in Juli het festival willen meemaken.

proppie proppie in busje