Vorige ben ik met Tanja, mijn huisgenootje en collega, een weekendje naar Santa Teresa geweest, in de jungle. Super vet om me dan te realiseren hoe dicht bij het eigenlijk is en dat ik er gewoon in een weekendje heen kan! Een vriend van mij, Alejandro, is manager bij Cola de Mono, de grootste zip line organisatie in dit gebied. Cola de Mono heeft een groot terrein waar je ook kunt kamperen dus zijn Tanja en ik om vrijdagavond laat op de bus gesprongen met ons tentje en de slaapzakken.
 |
| onderweg |
 |
| Jungle dorpjes |
De bus duurde iets langer dan we verwacht hadden en onderweg zijn we door onwijs spookachtige, magische plekken heen gereden. Het was pikdonker buiten, de kou werd zo erg dat het helemaal door het raam heen kwam omdat we zo hoog zaten! Om bij de Santa Teresa te komen moet je met de bus over een onwijs hoge bergpas heen (mocht je willen googlen: Abra de Malaga). Ergens onderweg, half slapend, zagen we een groot glinsterend zilveren oppervlakte ver beneden ons wat op een meer leek... We weten nog steeds niet zeker of we nou slaapdronken waren of dat we het echt gezien hebben.. Uiteindelijk kwamen we om half 3 s'nachts in Santa Maria aan, 5 uur later dan gepland. Santa Maria is werkelijk een gat. Een man bood ons nog een ritje aan naar Santa Teresa van een uur, wat we erg verdacht vonden, dus zijn we in Santa Maria blijven slapen, waar we een contact hadden die voor ons om half 3 een kamertje heeft klaargemaakt. :)
 |
| Santa Teresa, kids spelen in de rivier |
Uiteindelijk zijn we de volgende ochtend doorgereden naar Santa Teresa. Jeetje! Wat ben ik blij dat we die taxirit van de nacht ervoor niet hadden aangenomen! De hele rit ging langs een onwijs steile afgrond en de chauffeur had volgens mij het idee dat hij doodleuk aan een of andere rally meedeed. Überhaupt in een auto stappen in Peru kun je vergelijken met een zelfmoord missie, en iedereen doet het gewoon, net als ikzelf. Het is niet anders, je raakt er aan gewend. Het idee dat we die afgrond hadden moeten begaan in het donker was echt angstaanjagend en was waarschijnlijk niet te best afgelopen.
 |
| Tanja in restaurantje |
Uiteindelijk aangekomen in Santa Teresa moesten we nog een stukje het dorp uit naar het terrein van Cola de Mono. Toen ik uit de auto stapte zag ik Alejo vrijwel meteen en we gaven elkaar een dikke knuffel! Ik had hem erg gemist, hij woonde bij mij in huis toen we allebei bij Eddy en Lily woonden en toen ben ik voor Maximo Nivel gaan werken en is hij voor de zip line organisatie in Santa Teresa gaan werken en zijn we beiden verhuist. Was super leuk om hem weer te zien en te zien waar hij nu woont en werkt!
De rest van ons weekend hebben we keihard niks gedaan. We hebben in hangmatten gelegen en boeken gelezen, we hebben ons tentje opgezet en onder de sterrenhemel met het geluid van krekeltjes geslapen, we hebben biertjes gedronken op het terras, buiten gekookt, een kampvuur gemaakt (waarbij Alejo besloot een plens benzine op het vuurtje te gooien en de hele boel ontplofte. Na de autorit was dat al de 2e keer dat we op een haar na van de dood waren ontsnapt) en we hebben een hele avond met Alejandro in de heetwaterbronnen van Santa Teresa doorgebracht, super lekker! Ook heel gek.. want in oktober 2012 zat ik ook in die waterbronnen tijdens de Salkantay trek. Na 4 dagen 12 uur per dag te hadden gelopen was dat de eerste plek onderweg waar ik toen mocht douchen... Het idee is gek dat er zo veel tijd overheen is gegaan, 2 jaren, en ik ben nog altijd (weer) in Peru..
 |
| ons tentje, ik wil elke nacht in een tent slapen! |
 |
| Koken voor Tanja en Alejo |
 |
| Alejo en Negro in de achtergrond |
En na een super heerlijk weekendje van NIKS doen moesten we weer terug naar het echte leven.. wat bestaat uit vliegen, rennen, verantwoordelijkheden, heel veel lol. maar vooral ook heel erg druk. Ik hoop hier binnen een maand (of 2?) weer een keer terug te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten