En toen kwam het besef, de bankrekening begint leeg te lopen. Wanneer ik afgelopen keer probeerde te pinnen kreeg ik de melding dat er nog maar weinig geld op mijn bankrekening staat. Omdat eerst het plan was aan het einde van deze reis te gaan studeren en mijn reis dan terug te kunnen verdienen hebben mijn ouders me van te voren een groot bedrag voorgeschoten. Als ik eerst had moeten werken en dan op reis was gegaan dan was ik weg geweest tijdens de open dagen van de universiteiten en de periode waarin je je studiekeuze bekend moet maken. Maar zaken zijn veranderd aangezien ik besloten heb volgend jaar nog niet te gaan studeren en nu is het onnodig om de schuld bij mijn ouders verder te laten groeien. Bij deze: ik kom dus richting huis, om de schuld die ik tot nu toe heb eerst terug te verdienen en af te betalen en daarna kan ik gaan sparen en een nieuwe reis ondernemen. Het plan om nog door te reizen naar Guatemala heb ik voorlopig uit mijn hoofd gezet, ik heb tot nu toe al een fantastische reis achter de rug en mijn tijd hier in Peru loopt ook al uit. Hoe graag ik lekker door zou willen reizen, het is geen fijn idee om veel meer geld van mijn ouders te lenen en constant in mijn achterhoofd te hebben dat dit oplopende bedrag allemaal terugverdient moet worden. Liever beperk ik het tot wat ik nu spendeer in Peru en voor Guatemala zal ik opnieuw gaan sparen.
Wanneer kom ik dan precies naar huis? Ik heb nog de volgende dingen in de planning voor ik terugkeer: de donatie maken aan een van de projecten die ik heb bezocht; 10, 11, 12 februari dansen in Puno tijdens het feest van de Candelaria; daarna waarschijnlijk door naar Arequipa voor 4 dagen om het strand en de Colca Canyon te bezoeken en condors in het wild te zien; rond de 18e richting Caicay, een klein dorpje waar ik 3 weken fulltime ga werken in een naschools opvang voor de kinderen van de landarbeiders; en daarna op mijn terugreis mogelijk Rodrigo opzoeken in Lima en vanaf daar zal ik het vliegtuig richting kikkerland weer nemen, op zoek naar een baan. Tegen die tijd zijn we waarschijnlijk halverwege de maand maart.
Het einde van de reis is dus in zicht, het duurt nog een maandje of twee voor ik terugkeer maar ik weet wel hoe veel tijd ik nog heb voor de dingen die ik nog wil en ga doen. Ik geniet nog altijd van het land en de stad Cusco, iedere dag. Mijn laatste tijd die ik hier heb ga ik spenderen met de mensen die ik heb leren kennen en die ik zal moeten missen wanneer ik vertrek. Nog twee super maanden in het vooruitzicht en daarna is het tijd om nieuwe dromen te gaan verwezenlijken.
'Elk begin heeft een einde en elk einde is een nieuw begin'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten