#126 De Blauwe Stad van Marokko

Het lijkt wel een sprookje, een blauwe stad in een prachtige vallei. Chefchaouen was in principe ons doel voor deze vakantie! We zijn hier 4 dagen gebleven, gewoon omdat het zo mooi en rustig was. Heel veel niks doen, lezen, koffie en thee drinken, meer thee drinken, rondlopen, Marokkaans eten, enzovoorts! Klik voor meer foto's en verhaaltjes.

Het Rif gebergte

Een Spaanse moskee op een heuvel

Wanneer we aankomen met de bus is het stadje (of dorpje?) niet direct blauw, maar naarmate we het centrum in lopen wordt het al blauwer tot er geen andere kleur meer te bekennen is. We vinden een onwijs mooi hotel – uiteraard blauw – met een gigantisch dakterras en rond 5 uur s’avonds, wanneer de naar de zonsondergang kijken, beginnen de Moskeeën met de oproep voor het gebed. Chefchaouen heeft 7 moskeeën en ons hotel is precies in het midden van de zeven dus we horen het gebed van alle kanten! Het is heel mooi hoe het door de vallei schalt.. 

Zelfs de auto's zijn wit en blauw!

In heel Marokko kom je vrijwel geen honden tegen, maar Chefchaouen zit vol met katten! Kattenparadijs! Tijdens een avondje eten worden we omsingeld door 9 katten wat best gezellig is. Ook ontmoeten we Livio, een jongen uit Zwitserland die alleen op reis is, en hij vergezelt ons de hele avond terwijl we thee drinken en kaarten. In Marokko zitten er voornamelijk alleen maar mannen in de koffie en theehuizen, maar na 3 dagen in het land voel ik me eindelijk een beetje op mn gemak wanneer ik als enigste vrouw in een theehuis zit. Eigenlijk kan het niemand veel schelen! 

Ondertussen zijn we al meerdere dagen in Chefchaouen en krijgen we wat Arabisch onder de knie. Onze woordenschat bestaat uit gemiddeld 25 woorden, voornamelijk beleefdheden, begroetingen en het noodzakelijke om te onderhandelen. Maar het merendeel van de Marokkaanse bevolking is drietalig en spreekt Engels of Spaans. Frans en Arabisch spreekt iedereen! Ik vind het grappig dat mijn Frans een beetje terugkomt en ik me beter kan communiceren in het Frans dan ik kon toen ik de middelbare school afrondde. Waarschijnlijk omdat ik het Spaans goed beheers en het erg op elkaar lijkt!

Lynn heeft uiteraard direct een probleem met zijn paspoort: het schijnt dat ze op de boot van Tarifa naar Tanger geen stempel in zijn paspoort hebben gezet ook al is hij langs grenscontrole geweest. De jongen van het hotel – van wie de naam ‘Vida’ is, mooi he – neemt ons mee naar het politiebureau en zo zitten we de eerste avond al direct op het politiebureau.. De commissaris is een grappige vent die 7 talen spreekt en alle geheimpjes van Chefchaouen verklapt. Uiteindelijk krijgt Lynn de stempel en is hij weer een vrij man!

Ook in Chefchaouen worden we er weer in geluisd; Lynn en ik kopen een tapijt. Een onwijs mooi tapijt, dat wel! Een zwart tapijt, gemaakt van cactus.. De eigenaar van de winkel is Abdul, een man die zogenaamd de hele wereld over heeft gereisd. Hij bied ons thee aan en samen met zijn zoon geeft hij ons een complete tapijt show van anderhalf uur. Een goede verkoper, want hij weet mij en Lynn te overtuigen dat een tapijt toch echt noodzakelijk is. We kopen het tapijt en het gaat in de rugzak, en momenteel hangt het tapijt aan de muur, wat toch wel heel mooi is! ‘Happy carpet, wife, happy life!’ 

Na een aantal dagen besluiten we om toch weer door te reizen en nog iets zuidelijker te gaan, naar Fes. Hopelijk kom ik ooit nog eens terug naar Chefchaouen.