#42 100 inwoners en 20 koeien

kids @ fe yunca puncu

kids @ fe yunca puncu

Crackers in de pindakaas dippend zal ik mijn “dagboek” maar weer eens bijhouden.  Over pindakaas gesproken, dat ligt hier in de supermarkt in het koelvak. Toen ik dit bizarre feitje deelde met een Belgisch meisje (een van de vele belgenvrienden die ik hier gemaakt heb!) reageerde die: ‘Maar dat is toch logisch? Dat is toch káás?’ Over de stereotypen over Belgen niet gesproken.. 

Met Gloria (onze kok) en haar dochters Vanessa en Patricia de 4 koeien van het weiland ophalen.

Pati

Gloria melkt. De volgende dag hebben we havermout als ontbijt!

Onderweg vanuit de bus richting Caicay

Politie op de weg

Ik heb de afgelopen dagen echt genoten van deze plek, op momenten. Dinsdagochtend, toen we zijn gaan wandelen naar de rivier. De rivier zelf vind ik niet mooi maar de velden er omheen wel, de bloemen, het maïs, de cactussen, de koeien, de vlinders. 

Thies is 2 dagen meegekomen vanuit Cusco naar Caicay om eens te kijken bij ons project. 

foto's van het wandelen in de ochtend, richting de rivier. De velden rond Caicay.

mijn schoen (in de winkels kosten ze 27 euro, ik had mijne voor 5,90!)

Vriend Varken

Het is nu mijn tweede volle week op het project en er vallen me ook veel dingen tegen. Dit project is in de meeste opzichten super maar de houding van de projecteigenaren staat me echt tegen. Letterlijk álles moet worden gefinancierd door vrijwilligers. De vloer in de projectzaal, de toiletten, nieuwe bordstiften, speelgoed, kopietjes van tekeningen, mappen voor de kinderen om spullen in de stoppen, nieuwe tandenborstels, tandpasta, zeep, ingrediënten om iets te bakken, wc papier voor de kids, nieuwe dvd’s om te kijken, papier, lijm, linialen en scharen om iets te knutselen voor Pasen en ga zo maar door. Zo werd de projecteigenaar Ernesto vorige week lichtelijk boos op ons omdat wij iets te veel gas hadden gebruikt voor het bakken van een taart, maar uiteindelijk blijkt dat wij dat ook zelf nieuw moeten kopen. 

regen in Caicay

Ook hebben wij eens omgerekend wat wij nu betalen voor een week in Caicay, wat ik verder niet zal gaan uitleggen maar ga er maar vanuit dat het een hele boel geld is. Wat krijgen we hiervoor: Een bed, vol met vlooien; een douche, waar je absoluut niet onder wilt dus laat je het bij 1 keer per week douchen (als we hem gerepareerd willen moeten we ook zelf dokken want ‘wij maken hem zelf telkens kapot’); een toilet wat vaak niet werkt doordat er geen water is, eveneens als de douche;  elektriciteit wat ook niet altijd van de partij is; een ontbijt (lees: 2 broodjes en slechts voldoende boter en jam voor ons allen om 1 broodje te beleggen); een lunch en een avondeten, wat altijd een soep en een hoofdgerecht is, regelrecht van het land komt en waar geen dure ingrediënten in zitten. Met dit alles heb ik geen moeite, maar wel met het feit dat ik er zo veel voor moet betalen. Aangezien Ernesto zelf geen ene cent uitgeeft aan het project en de vrijwilligers dat moeten doen, maar wel een mega breedbeeld tv heeft en genoeg centen om meerdere keren per week op en neer te rijden naar Cusco, uit eten te gaan, 1 huis in de stad, 1 huis in het dorp en een huis in de jungle bezit met grote stukken land erom heen, weten wij wel waar dat geld naar toegaat.

Daar bovenop gebeurde er vandaag iets waardoor we echt vrij afgezeken waren. Het voetbalteam van Cusco is twee weken geleden hier langs geweest om handtekeningen uit te delen en op de foto te gaan met de kinderen en zij hebben toen sinaasappelsap, melk en cornflakes gedoneerd (vreemde keuze, maar goed). Vandaag kwamen wij er achter dat er plots 3 blikjes melk verdwenen waren. En wie zaten er buiten melk te drinken? Ernesto, zijn vrouw en 2 vrienden van hen. Wij waren boos omdat deze melk voor de kinderen is bedoeld, dus s’middags heb ik mij onwetend opgesteld en tegen Ernesto gezegd: ‘meneer,er zijn plots 3 blikken melk verdwenen en we denken dat de kinderen deze gestolen hebben’. Gelukkig werd er door hem toegegeven dat zij deze hadden gepakt en met de staart tussen de poten droop hij de keuken uit, beetje binnensmonds mompelend. Later die dag kwamen hij en ook zijn vrouw ons nog vertellen dat ze de voorraad melk weer hadden aangevuld en dat het uit noodzaak was geweest want ‘ze hadden geen drankje om aan te bieden aan hun visite en alle winkeltjes waren dicht’. De grootste lulkoek op aard, want hoewel Caicay figuurlijk gesproken slechts 4 huizen en 2 koeien is heeft het dorp wel minstens 10 winkeltjes.

Voor volgende week hebben we allemaal leuke ideeën om te doen. Thies was deze week op het project geweest en hij heeft ingebracht dat we misschien eens wat klassenregels moesten gaan invoeren. Dus met hem heb ik klassenregels opgesteld en dit weekend zal ik een groot stuk karton kopen en stiften om deze samen met de klas te gaan maken, a.s. maandag. Voor maandag zijn we ook bezig met een idee van Suzie, namelijk iets voor Pasen knutselen. We zijn nu begonnen met voorbeelden maken van gevlochten mandjes van papier, waar we een uitknipmodel van zullen tekenen zodat de kinderen een eigen mandje kunnen knutselen waar de Paashaas dan misschien wat chocolaatjes kan brengen. We met alle kinderen uitgenodigd door Real Garcilaco, de voetbalclub van Cusco om een wedstrijd in Cusco bij te wonen. Dus we vertrekken met de omnibus richting Cusco. 

De kids en enkele inwoners uit het dorp op de Natuinale dag van het Water.

Zorg voor het water zoals je voor je eigen leven zorgt.

Onze badkamer. (let op de doucheknop: geen mogelijkheid om de temperatuur af te stellen, dus het is altijd nog maar de vraag hoe je douche gaat uitpakken.)

De eetruimte + keuken

de koelkast (die overigens niet aan staat)