Nu ben ik niet altijd even consistent geweest in het schrijven, ik heb de laatste tijd geprobeerd een beetje in te halen en alle avonturen toch nog hier op te plaatsen. Naast mijn blog probeer ik ook dagelijks een dagboek bij te houden. Ik merk dat wanneer ik niet schrijf, ik zo veel dingen vergeet van wat ik doe, wat een goed teken is want dat betekend dat mijn dagen vol met diversiteit zitten en ze vliegen voorbij! Soms open ik mijn dagboek op mijn computer en denk ik 'verdomme, ik heb al 5 dagen niet geschreven!'. Meestal kan ik me dan ook werkelijk niet meer herinneren wat ik gedaan heb, omdat het zo veel is geweest..
Wat heb ik een fijne baan gehad, want ook dat is alweer voorbij. Afgelopen vrijdag was mijn laatste werkdag. Ik kan me nog herinneren dat ik dit aanbod kreeg en dat anderhalf jaar zo lang leek.. Nu weet ik dat anderhalf jaar als een Field Manager heel intens is geweest en snel voor bij is gevlogen. Aan de ene kant leken het 2 maanden, aan de andere kant voelt het alsof ik nooit iets anders heb gedaan. Mijn baan vereist 100% toewijding en in mijn aller eerste interview heeft mijn baas Tom het heel goed gesteld 'Being a Field Manager is a lifestyle, not just a job'. Het is gek, 1.5 jaar heb ik mijn hart en ziel in mijn werk, mijn projecten, de dieren en de mensen gestoken en nu valt het ineens weg. Hoe voor sommige mensen 'werk is mijn leven' als iets verschrikkelijks zal klinken, is het voor mij fantastisch geweest. Ons werk is zo dynamisch, interactief, verassend, en.. levendig. Je zit er 100% middenin of het werkt gewoon niet. Ik bén een Field Manager, zo voelt het. Mijn teamgenoten zijn mijn familie, vrienden en collega's tegelijkertijd, ik ken iedere uithoek van Cusco en alle problemen die er spelen waar ik over de afgelopen tijd mee heb mogen helpen om kleine dingetjes te verbeteren.. Hopelijk is dit gelukt en heb ik iets kunnen betekenen voor Cusco..
Nu op naar een volgend avontuur, want Medy's leven zou Medy's leven niet zijn als ik mezelf niet weer in het diepe gooi. Ik geloof werkelijk dat de meest effectieve manier voor mij om nieuwe dingen te leren is door mezelf in situaties te plaatsen waar ik me compleet ongemakkelijk voel en uiteindelijk mijn weg weer moet leren te vinden. Ik ben vandaag een cursus begonnen, TEFL. Dit is een maandlange cursus waarin ik opgeleid wordt om een bevoegd Engels leraar te worden en hiermee over de hele wereld les te kunnen geven. Back to school! Ik heb net mijn eerste dag in het klaslokaal achter de rug en heb een hele berg huiswerk, observaties te doen, verslagen te schrijven en morgen ochtend worden we al direct voor de klas geplaatst om een mini les te geven en de technieken die we vandaag geleerd hebben toe te passen! Een intensieve maand maar ik heb er vertrouwen in en ben ook heel enthousiast over leren lesgeven.
Nu heeft Lynn vandaag ook groot nieuws gekregen! Zijn werkvisum voor Spanje is goedgekeurd en die heeft hij gekregen. Sommigen hebben het al gehoord, maar het plan om naar Spanje te gaan is dus nu officieel. Hij heeft werk gevonden in het stadje Huelva aan de Zuid Spaanse kust als Engels en Duits leraar. 3 keer raden wat mijn volgende bestemming zal zijn? Inderdaad, ik ga mijn best doen om in Huelva te kunnen wonen met Lynn. Ik kijk onwijs uit naar het eten, al die dingen die ik in Peru niet heb gehad! En hoe fijn zal het zijn om mogelijk wat vaker Nederland en Zwitserland te bezoeken? Hallo kerstmis??? Weer bij Lynn kunnen zijn, tegen die tijd zijn we al 9 maanden uit elkaar. Ik heb super veel zin om Zuid Spanje te ontdekken en mijn hoofd broed direct op vakanties naar Marokko en weekendjes Sevilla & Cadiz! MAAR ik droom nogal snel, ik zal eerst weer werk moeten vinden daar om te kunnen blijven.. Super spannend dus. Maak ik me zorgen? Nee, absoluut niet, ik vind zeker wel een weg, als het niet in Spanje lukt dán zal ik wel weer een plan B bedenken. Vind ik het eng? Natuurlijk! Maar dat is toch juist het hele punt!
Ik ga Cusco zo missen, Cusco is thuis. Ik heb hier bijna 3 jaar gewoond en ken het beter dan mijn eigen broekzak. Ik heb hier vrienden, familie, ben gek op de omgeving en nog lang niet uitgekeken. Maar het is ook zeker tijd om te gaan en ik wist dat de dag ooit zou komen. Ik ben hier te erg op mijn gemak en ben gestopt te groeien als een persoon. Ik zal hier altijd terug komen want ik heb hier zo veel geinvesteerd en Cusco heeft mij zo veel goeds gebracht. Ik kan alleen maar blij zijn dat het me verdriet doet om te vertrekken, want dat betekend voor mij dat het zo goed is geweest. Nog een laatste spreuk voor dit stuk:
Er is geen weg naar geluk, geluk is de weg.
