#39 Arequipa & Colca Canyon

het Plaza in Arequipa

Arequipa, grote stad, modern, groter dan Cusco maar minder toeristisch. Gewoon een fijne stad om te zijn, om lekker rond te hangen. In principe waren we hier alleen op 'doorreis' om uiteindelijk in de Colca Canyon terecht te komen maar al na 1 dag in Arequipa besloten we dat we hier op de terugweg ook weer wilden stoppen. Onze eerste dag hier hebben we fijn de toerist uitgehangen en zo'n toer geboekt waarbij je bovenop de bus zit met je gezicht in de zon en je haren in de wind. Of in de regen, in ons geval. Gelukkig niet de gehele 4 uur, maar we konden er wel van genieten. Beetje cultureel het centrum door en de buitenwijken in. S'avonds hebben we ons in de bioscoop gestationeerd aangezien we die in Cusco niet hebben. Mauricio ging uit zijn dak, het aantal keren dat die in een bioscoop is geweest valt op een hand te tellen. 'Het lijkt net alsof ik IN de film zit!' Op onze terugweg van Colca Canyon slapen we dus weer een nacht hier in deze stad, gaan we nogmaals naar de bioscoop (de film 'una aventura extraordinaria', die gebaseerd is op het boek Life Of Pi en er zal vast wel een Engelse versie van bestaan, ik raad hem zéér zéér aan) en plunderen we de Shopping Malls want ook die bestaan nog niet in Cusco.

Mauricio en boomstamboy

Op zijn Peruaans: onze buschauffeur

omgeving Arequipa

omgeving Arequipa

Kan iemand mij uitleggen wat deze boer met zijn koeien uitvoert?

omgeving Arequipa

McCafé: Nonnen moeten ook eten

En dan is er Colca Canyon. Waar je in eerste instantie heen gaat om Condors te zien, maakt het niet meer uit of je ze ziet of niet wanneer je ter plaatse bent. Wat een prachtige plek om te zijn. We hebben de bus van 1 uur s'nachts genomen zodat we er s'ochtends om 6 uur in de koude wind bij zonsopgang staan. Bovenaan de Canyon bij Cruz del Condor. 4 uren wachten we en zoeken we naar Condors maar helaas zien we ze niet, wat we al een beetje verwacht hadden. Deze tijd van het jaar is de lucht te fris en Condors hebben warme lucht nodig om op te stijgen daarom trekken ze rond januari richting de kust. Maar het maakt het voor ons niet minder, de Canyon zelf is een prachtig gezicht. Sommige plaatsen in de wereld zijn zo overweldigend dat ze je compleet stil laten zwijgen en er allerlei gedachten door je hoofd gaan spoken. Ik heb hetzelfde gevoel als toen ik bovenaan Machu Picchu zat alleen nu is Mauricio bij me. We nemen wat foto's maar verder zitten we 4 uur lang in stilte en laten de ochtend zon ons langzaam verwarmen.

Cruz del Condor

koopwaar

voedsel te koop

We nemen op de gok een bus door naar een klein dorpje, een half uurtje verder, Cabanaconde. Via een vriendin uit Cusco hebben we gehoord dat er vanaf hier een pad de Canyon in loopt en onderaan in de Canyon schijnt er een lodge te zijn waar je kunt overnachten. 2.5 uur lopen heeft ze ons verteld. In Cabanaconde is er niks, we vragen naar de weg de Canyon in en een klein paadje wat de velden in gaat wordt ons aangewezen. Het is nog vroeg, 12 uur s'ochtends dus we gokken het erop en anders kunnen we altijd weer omkeren. Door maisvelden lopen we maar al gauw komen we op een verlaten punt en kunnen we de Canyon overzien. Een parkwachter bevestigt nogmaals dat dit inderdaad de route is. Na enkele uren naar beneden lopen kunnen we de bodem van de Canyon zien en de omtrekken van wat hutjes en een zwembad. 'Nog een uurtje', denkt Mauricio, wat uiteindelijk nog 3 uren bleken te zijn. De bergen en hun slingerpaden bedriegen je, het is onmogelijk om een goede inschatting te maken van de afstand. Beneden aangekomen blijken we 5 uren gelopen te hebben. We vragen ons af hoe onze vriendin dit in 2.5 uur heeft gedaan, aangezien zij zelfs een kindje van 8 jaren oud bij zich had.  

Het pad richting de Canyon

Sjonnie op trek

Nog 1 uurtje, dachten we ...

De lodge in de Canyon is 'Paraiso Lodge Palmeras' en is het gelukkig waard om het hele stuk voor gelopen te hebben. Ons hutje is waanzinnig primitief maar we hebben wel een lekker bed en wonder boven wonder houd het dak de hevige regen die in de nacht valt tegen. Via georganiseerde trekkingen komen er s'avonds groepen toeristen aan die er ook overnachten, dus in de comedor is het altijd gezellig. 2 dagen en nachten blijven we hier, worden we s'ochtends wakker door de vogels, hangen we in hangmatten, zwemmen we in het rots-zwembad, eten we s'avonds bij een kaarsje en slapen we s'nachts in ons hutje in de stromende regen. Met in ons achterhoofd dat we die helse Canyon ook weer helemaal uit moeten klimmen.

2 dagen later, s'ochtends vroeg beginnen we weer aan de klim omhoog. Een optie om ezels te huren is er ook maar dat kost veel en daar willen we ons geld niet aan spenderen. We plukken wat mango's voor onderweg die beneden in de Canyon groeien en lopen omhoog voor 5 uren totdat we weer bovenaan zijn en de mais velden weer in zicht hebben. In Cabanaconde leven we ons uit op snickers en koekjes en nemen we de bus terug richting Arequipa. Onderweg stoppen we in Chivay om wat voedsel achterover te werken waar op dat moment een feest aan de gang is. De vrouwen dansen met vruchten en aardappels, deze zijn bestemd voor de maaltijd die ze na het dansen gaan nuttigen. Allemaal leuk en aardig, totdat aan het einde van de rij een vrouw met 2 konijnen voorbij kwam hossen toen hoefde ik niet te lang na te denken over het lot van de beestjes. (Ik ben sinds een week weer compleet gestopt met vlees eten, maar dat is een ander verhaal voor een volgend blogbericht!)

De maisvelden

Sjonnie going back to his roots

In Arequipa zijn we nog 1 nacht en dag gebleven en daarna hebben we de bus terug genomen naar Cusco. Geen goedkoop openbaar transport zoals we altijd doen, maar een luxere variant omdat we het 12 uur moesten volhouden. Voor de eerste keer in een bus hadden we geen koude voetjes, waren we niet omsingeld door stinkende plattelanders, hoefden we niet de hele nacht te luide panfluitriedeltjes en huilende baby's te verdragen. Soms is het wel lekker als je jezelf een beetje luxe kunt permitteren..