#38 Fiesta de la Candelaria; Carnaval in Puno

Een autorit van 6 uur om in Puno te komen, met 10 personen opgepropt in Eddys busje. Het gezelschap bestond uit mijn ouders Lily en Eddy, Mauricio, huisgenootjes Pauline, Thies en Joshua, een vriend van de familie, David, de moeder van een van mijn teamgenoten en zijn kleine nichtje. Grote tassen met kostuums en make-up mee, het teamoutfit, hoeden, laarzen en vrije tijdskleding. Fiesta de la Candelaria. Het op 2 na grootste carnavalsfeest in Zuid Amerika. 40.000 dansers en vele malen meer toeschouwers. Drie dagen lang een rustig havenstadje aan het Titicacameer chaotisch gevuld met feestende mensen. Zo vieren we carnaval in Peru.

de Machas

Vrijdag in de middag komen we aan, direct moeten Lily en ik ons klaarmaken want wanneer het donker wordt moeten we dansen. Op zijn Peruaans wordt ons last minute verteld dat er vandaag in een witte broek gedanst wordt ipv in zwart (wat eerder vermeld werd) dus halsoverkop moeten we nog witte broeken inslaan en niet te vergeten een prachtige string die niet zal opvallen als het toevallig gaat regenen. Gegarandeerd regent het die avond flink hard. Vandaag is officieel de oefendag voor alle 40.000 dansers maar de toeschouwers zijn allemaal al aanwezig en tegen de tijd dat wij moeten dansen is het meerendeel flink dronken. Thies wordt gevraagt om ons vaandel te dragen, wat hij als een eerbare klus beschouwt, maar na enkele uren tillen komt ook hij erachter dat het een onwijs zwaar ding is en eigenlijk niemand zin had om dat ding mee te slepen.  5 uren dansen we in de parade, veel bezopen lui moeten we aan de kant duwen en met veel mensen gaan we beleefd op de foto. Om 12 uur snachts begint het keihard te hozen maar het was precies de verkoeling die we even nodig hadden om nog 2 uren door te gaan. Vrijwel alle mannen uit Caporales del Sur zijn ook al aardig bezopen en onze leider moet afgewisseld worden omdat hij niet al te best leiding meer geeft. De laatste 2 uren dansen we in de stromende regen en dat is het leukste, ik geniet, alle mensen zijn vrolijk, aan het feesten en aan het dansen.

Joshua

supporters

Thies draagt onze estandera

De volgende dag is belangrijk. Ik wordt wakker met een verschrikkelijke hoofdpijn die de rest van de dag nog niet weg zal gaan. Het komt door een combinatie van de hoogte, mijn antibiotica (jawel ik heb nogmaals een parasiet opgelopen), de hete zon en het dikke pak. Het pak was nog een probleem, ondanks dat ze mijn maten hadden opgenomen besloot de bordador alle macha pakken in 1 standaard maat te produceren, waar groot Nederlands meisje natuurlijk niet inpast. Met onwijs veel haast moet het complete pak nog afgesteld worden bij een kleermaker. Ook is er geen tijd om nog even te eten voordat we het stadion in moeten om Caporales Cusco te vertegenwoordigen. In het stadion is een band die ons begeleid, zo gigantisch groot dat ze een vierde van de tribune innemen. Het filmpje van het stadion is te zien op youtube, dit is de link:

http://www.youtube.com/watch?v=XwkwBVveY6U

Overdag merk ik pas wat voor een chaos Puno is. Sochtends om 8 uur beginnen de eerste groepen al met dansen in de straten, de hele nacht door klonken er fanfares buiten, op de straten kun je je moeilijk begeven, slechts grote straten bieden genoeg ruimte om een beetje door te kunnen lopen. De route voor de grote parade van maandag wordt afgezet en tribunes worden geplaatst. Puno lijkt een gekke sprookjesstad, met verklede lui overal.

Puno overdag

De trappen in het hotel, verschrikkelijke klim nadat je 8 uur gedanst hebt

kleding laten aanpassen

Maandag is de dag van de grote parade. Vandaag zullen we 6 tot 8 uur moeten dansen, zonder te stoppen, zonder te eten. Drinken doen we gelukkig wel want er is genoeg publiek wat water en rum aanbied zodat je de volledige parade vol kunt houden. 9 kilometer moeten we dansend afleggen, we dansen voor de maagd Maria maar ook de parade is een concours en op belangrijke plekken zoals het plaza is jury geplaatst om te oordelen. We zijn met een relatief kleine groep, 100 man. Grote groepen hebben rond de 800 dansers, dus veel kans om te winnen hebben we niet en stiekem doen we het daar ook niet echt meer voor. Om de volledige parade uit te kunnen dansen, dat is het doel. Om 3 uur staan we klaar bij het begin van de route, maar nog 2 uur moeten we wachten voor we beginnen. Je moet nog even met iedereen op de foto en het meerendeel van de dansers drinken zichzelf wat moed in. Om half 6 starten we, in het donker, een klein regenbuitje begint net te vallen maar de rest van de route zullen we het droog houden.

De dag van de grote parade

Mauricio

baillarines

Pauline

Thies

Enkele andere dansers

Caporales del Sur

Lily!

met Willors

Wanneer we de route afronden is het na middernacht, voeten doen pijn, outfits zitten onder het bier, onze kelen doen zeer van het zingen en schreeuwen, maar we hebben het gedaan! De meeste dansers huilen van geluk en plezier en ook ik stort me in de armen van Eddy en Lily die onwijs trots zijn. Deze ervaring neemt niemand nog van me af, dit is een ervaring die vrijwel geen enkele toerist mee zal maken. Het pak gaat koste wat het kost mee naar Nederland. Ik kan op mijn CV zetten dat ik als Macha heb gedanst bij Escuela International de Folklor Caporales del Sur tijdens la Fiesta de la Candelaria. Gelukkig pak ik de volgende dag mijn tassen in om Puno te verlaten en op "vakantie" te gaan met Mauricio naar Arequipa en Colca Canyon.

Voor een filmpje van de grote parade op maandag, hier een link:

http://www.youtube.com/watch?v=gHdfP49NwNU